Banner

Banner

woensdag 29 april 2015

Jan De Potter

Ik ben Jan De Potter, geboren in de koude winter van 1962 en opgegroeid in een landbouwersfamilie te Wakken, deelgemeente van Dentergem (West-Vlaanderen).

De traditie van elke dag te werken op het hof, in de natuur dus, vormt een mens voor de rest van zijn leven. Daarmee ken je meteen al een van mijn belangrijkste eigenschappen: de liefde voor dieren en de natuur. Als je enerzijds mensen bezig ziet en anderzijds de sociale gedragingen van het kuddedier in de weide waarneemt, herken je meelopers, achterkomers, dwarsliggers, trekkers, voorlopers ...
De natuur is voor mij een belangrijk referentiekader.

Op de lagere school te Wakken ben ik  heel moeizaam gestart. Het duurde tot het derde leerjaar, bij juf Bernadette Vanden Abeele, tot ik bij de middelmaat geraakte. Van een echte student was er die 6 jaar op de lagere school in Wakken zeker geen sprake. Maar de gebeurtenissen na de schooluren, op het hof, waren veel belangrijker dan de boekentas. Meester Michiel Haerinck heeft me later wel de nodige bevestiging gegeven en me leren geloven dat ik beter kon dan mijn matige schoolresultaten lieten vermoeden.

Sport is belangrijk. Op het Don Bosco-college te Kortrijk hebben we heel rijke levenslessen meegekregen van leerkrachten en opvoeders, priesters. De keuze voor internaat werd gemaakt door onze ouders, niet dat we daar een probleem mee hadden. De gezelligheid van het kleine college met een heel vrij en open internaat heeft me deugd gedaan. Opnieuw met een moeizame start in de studies en het besef als er niet echt voor gewerkt zou worden, ik nooit aan de middelmaat zou geraken. De paters Salesianen hebben ons goed begeleid. Opnieuw was er één iemand die het beste in mij naar boven haalde, pater Emiel Deboe. Hij was ook boerenzoon en ik had een streepje voor als ik over het hof en de beesten kon klappen met hem. Even had ik het toch moeilijk met hem, toen hij me bijna “verplichtte” om minstens vier keer per week te trainen voor atletiek. Hij beweerde, na een kleine test op woensdagnamiddag, dat ik talent had. Het heeft bijna een jaar geduurd voor ik hem enigszins kon volgen. Ondertussen had ik wel al wat getraind… Nog twee jaar later werd ik provinciaal kampioen en won ik alle veldlopen waar ik met school aan deelnam. Ik had gerust nog een jaar langer kunnen blijven op die school in Kortrijk, met elke dag verplicht een uur sport naar keuze.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten